Τι είναι η ενδομητρίωση;
Η ενδομητρίωση είναι μία όχι και τόσο σπάνια γυναικολογική πάθηση, κατά την οποία ιστός που φυσιολογικά θα έπρεπε να αναπτύσσεται εντός της μήτρας, αναπτύσσεται έξω απ’ αυτή, στα όργανα της κοιλιάς και της λεκάνης, δημιουργώντας οζίδια ή κύστες. Η πιο συχνή της εμφάνιση είναι στο περιτόναιο, στις ωοθήκες, στις σάλπιγγες και στην ουροδόχο κύστη και πλήττει σε μεγαλύτερο ποσοστό τις γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία.
Ποια είναι τα αίτια της ενδομητρίωσης;
Δεν υπάρχει επίσημη επιστημονική εξήγηση σχετικά με τα αίτια της ενδομητρίωσης.
Μία θεωρία υποστηρίζει ότι πρόκειται για κληρονομική πάθηση, ενώ μία άλλη θεωρεί πως το ενδομήτριο κατά την περίοδο παλινδρομεί από τις σάλπιγγες και εμφυτεύεται στο περιτόναιο, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να αναπτυχθεί σε περιοχές εκτός μήτρας.
Τέλος, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ενδομητρίωση μπορεί να δημιουργηθεί εξαιτίας ανοσολογικών ανωμαλιών που δεν επιτρέπουν στο ανοσοποιητικό να εντοπίσει και να καταστρέψει τις έκτοπες εστίες από την αρχή.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης;
Τα κύρια συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι τα εξής:
- Πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή μετά απ’ αυτή.
- Πόνος στην περιοχή της κοιλιάς τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως
- Χρόνιος πόνος στην περιοχή της κοιλιάς ή της λεκάνης.
- Αιμορραγία και πόνος κατά την ούρηση κατά τη διάρκεια της περιόδου.
- Γαστρεντερικές ενοχλήσεις.
- Αιμορραγία στο μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δύο περιόδους.
- Προβλήματα υπογονιμότητας.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, η ενδομητρίωση μπορεί να είναι ασυμπτωματική.
Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Η πιο διαδεδομένη πλέον μέθοδος για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης είναι η λαπαροσκόπηση, καθώς επιτρέπει στον γυναικολόγο να δει καθαρά τις εστίες και την έκταση της ενδομητρίωσης, ενώ μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που σχετίζονται με τη γονιμότητα της γυναίκας.
Ποια είναι η θεραπεία της ενδομητρίωσης;
Η θεραπεία που επιλέγεται κάθε φορά είναι εξατομικευμένη και διαφοροποιείται ανάλογα με τα συμπτώματα, την ηλικία ή την επιθυμία της γυναίκας για τεκνοποίηση.
Στις περιπτώσεις με ελαφρά συμπτώματα, συνήθως συστήνονται παυσίπονα.
Αντίθετα, στις περιπτώσεις που ο πόνος επιμένει και η γυναίκα δεν επιθυμεί να τεκνοποιήσει, συνήθως περνάμε σε ορμονική θεραπεία (χάπια, ενέσιμη μορφή, ρινικό σπρέι).
Τέλος, σε γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με ενδομητρίωση μεγάλου βαθμού και αντιμετωπίζουν αφόρητους πόνους, τελευταία λύση είναι η χειρουργική θεραπεία.
